Минем этләрем һәм песиләрем

Һәр гаиләдә дүрт аяклы дуслар яши торгандыр. Ул эт яки песи, диңгез дуңгызы яки әрлән булуы ихтимал. Ә кайвакыт йортта бөтенләй гаҗәеп хайваннарга урын табыла: ташбака, керпе, төрле балыклар... Араларында дүрт аяксызлары булуга карамастан, аларның һәммәсе дә хуҗаларына сөенеч, яхшы кәеф бүләк итә.

«Йорт-ихатамда иң якын дусларым – ул минем этләрем һәм песиләрем. Дөресен әйткәндә, башка йорт хайваннарын да яратам.

Эт – кешенең иң тугры дусты, диләр. Моның белән мин тулысынча килешәм. Алар ярдәмендә сљенеч һәм шатлык хисе кичерәбез. Этләребез Малыш һәм Альма йортыбызны саклый.

Этләрнең хуҗаларына карата тугры булуларында шигем юк. Вафат булган хуҗасын көткән легендар Хатико атлы эт тарихын гына искә алсаң да, моңа инанып була. Хатико – тугрылык үрнәге.

Өстәвенә алар бик акыллылар, кешегә тиз ияләшәләр. Сукбай этнең күзенә карасаң да, аның никадәр аңлы каравына төшенәсең. Гүя күзләрендә аларның бар булмышы чагыла.

Песиләр дә дөньядагы иң яхшы җәнлекләрнең берсе. Минем Стасик һәм Кузьма– тәрбиялеләр. Алар тормышымның үзенчә бер төсе, бер бизәге. Минемчә, песи яшәгән йортта үзгә бер тљрле уңайлылык бар кебек. Алар да хуҗаларын саклыйдыр төсле. Әмма иң мөһиме – алар безгә тугры дүрт аяклы дуслар.